Over Mariëtte

Al toen ik zelf op de basisschool zat, vond ik het vreemd dat we allemaal hetzelfde moesten doen. Of we nu gemakkelijk leerden of niet: we moesten allemaal in hetzelfde tempo dezelfde opdrachten uitvoeren. Sneller gaan mocht niet en had je moeite met lezen, dan moest je toch het gemiddelde groepstempo leren bereiken. Er was wel begeleiding voor leerlingen die moeite hadden met leren, maar niet voor slimmeriken die bijvoorbeeld niet konden plannen of gedragsmatig “anders” waren.

Later ontdekte ik bij vrienden en klasgenoten dat erg slim zijn niet alleen leuk is. Het kan je buiten de groep plaatsen omdat anderen je een nerd vinden. Of je voelt je onbegrepen omdat je klasgenoten andere interesses hebben of anders in het leven staan. En dat doet wat met je…

Tijdens mijn studie werd duidelijk dat je ook leerstrategieën nodig hebt om grote hoeveelheden stof te verwerken en incasseringsvermogen moet hebben om te kunnen omgaan met de zoveelste afkeuring van je scriptie….

Ook in mijn baan als docent kwam ik slimme leerlingen tegen die toch veel moeite hadden met het halen van hun diploma. Niet omdat ze niet wilden, maar omdat ze op de een of andere manier vastliepen: in het schoolsysteem, qua leerstrategieën, of omdat ze met zichzelf in de knoop zaten. Hoe kon het toch dat een diploma halen en blij zijn met jezelf zo lastig is? Daar wilde ik meer van weten, want ik geloof  dat mensen het gelukkigst worden als ze zich bewust zijn van hun talenten en die ook kunnen en mogen ontwikkelen.